Dinsdag 21 september heb ik een afspraak met een medewerker van de WMO gehad. Omdat Anne veel last van reuma heeft, geven wij al een paar jaar aan, dat het voor hem te zwaar wordt om mijn rolstoel of opvouwbare scootmobiel in en uit de auto te tillen. Na tig keer een huisbezoek te hebben gehad van medewerkers van de WMO, die ons vervolgens allerlei specialisten op ons dak stuurden, was er nog steeds geen oplossing. En heeft het ziekenhuis aangegeven dat hij in de toekomst geen rolstoel meer mag duwen of in en uit de auto mag halen. Dit omdat hij een (tijdelijke) stoma heeft gekregen en na de chemo en bestralen nog een darmoperatie krijgt wat altijd een zwakke plek blijft. Met als gevolg dat ik bijna niet meer de deur uitkom. En hoewel ik me meestal wel vermaak in huis zou ik toch ook wel heel graag eens erop uitgaan! Soms ga ik even met Anne mee in de auto maar dan blijf ik bij de winkel in de auto zodat Anne de rolstoel niet hoeft te pakken! Dus dinsdag weer een andere medewerker over de vloer gehad. Aangezien zij niet doen hebben wij zelf wat onderzoek gedaan. Hierbij zin we uitgekomen bij de Quingo Flyt2. Dit is een scootmobiel die een rails heeft die je in de auto bevestigd en dan kun je d.m.v. een afstandsbediening de scootmobiel in en uit de auto laten rijden. Voor ons perfect want het kost geen kracht en binnen een minuut staat de scootmobiel in of uit de auto. Zeker in deze tijd zou dit voor ons perfect zijn. Anne begint woensdag 29 september met zijn chemo en bestraling en dan zou ik met hem mee kunnen. In ieder geval voor de wekelijkse gesprekken met de specialisten. Nu doen we het zo dat ik wel meega maar dan in de parkeergarage blijf wachten. Dit vinden wij beiden erg onprettig. Maar goed, even terug naar dinsdag. De medewerker van de WM|O kwam al te laat en vuurde gelijk honderden vragen op mij af. Waarom ik een scootmobiel wilde. Waarom ik de scootmobiel die ik van de WMO had wilde inleveren, of ik niet genoeg had aan de taxipas en nog veel meer vragen. Dus ik aangegeven dat de scootmobiel van de WMO veel te log en te groot was, dat ik er niet mee in de winkel kon want bij de meeste winkels kun je er niet mee uit de voeten. Maar vooral dat we hem niet mee kunnen nemen. En eerlijk is eerlijk, Veendam is beste een leuk dorp maar zeker geen wereldstad. Dus je wilt ook wel eens ergens anders kijken. Verder wonen de meeste vrienden en familie buiten Veendam. Bij de meeste ben ik al een paar jaar niet meer geweest. Dus moest ik maar gebruik maken van de taxipas. Dat heb ik een paar keer gedaan maar dan bestel je een rolstoeltaxi, onderweg haal je heel veel ander mensen op. Dus over een afstand van 30 kilometer doe je ruim 11/2 uur. En als je dan bij het ziekenhuis vraagt of ze je rolstoel weer even willen uitklappen, krijg je een reactie van “MOET IK DAT DOEN”? Dit werkt niet voor mij! Uiteindelijk ging de WMO-medewerker weg met de boodschap dat hij nog wel zou bellen als er vragen waren. Dinsdagmiddag belde hij al. Hij zag de noodzaak er niet echt van in maar zou het overleggen binnen de afdeling. Donderdag belde hij weer. Hij had besloten dat ik maar een onafhankelijke medische keuring moest hebben bij een bedrijf dat voor hun de keuringen deed. Hoezo onafhankelijk?? En Anne moest ook maar naar dat bedrijf om te kijken of het echt wel zo was dat hij door zijn reuma, zijn stoma en zijn kanker de rolstoel niet meer in en uit de auto kon krijgen! Toen knapte er iets bij mij. We hebben een bed in e kamer voor Anne, hij is net geopereerd. Er staat hem nog een hele zware tijd te wachten en moet hij zich laten keuren door een WMO aangewezen bedrijf. Dit kan toch niet? De WMO Veendam voor zorg op maat, nou echt niet!!
Reactie plaatsen
Reacties